'BİR İFTİRA YUMAĞINA YAZILI CEVAPTIR!..' HABERTÜRK'TEKİ 'KISA DEVRE' PROGRAMININ YAPIMCISINDAN TARAF YAZARINA SERT YANIT!..

Taraf gazetesini çıktığı günden beri takip ediyorum. Özellikle de, değerini bu yeni ve güçlenen markaya borçlu olmayan yazarlarını. Öyle ya, Murat Belge´yi, Ahmet Altan´ı, Neşe Düzel´i, Ümit Kıvanç´ı ve daha birçok Taraf yazarını yıllardır tanıyor ve yazılarını takip etmeye çalışıyorum. Bu gazetenin Hıncal Uluç benzeri bir varlığa ihtiyacı olmadığını düşünen biri olarak, Rasim Ozan Kütahyalı ismini ilk olarak Deniz Gezmiş ile ilgili bir polemik vesilesiyle gördüğümü itiraf etmeliyim. Bu zatın içinde bulunduğum koskocaman bir kümeye, hatta ait olduğum birden fazla insan topluluğuna yalan yanlış bilgilere dayanarak hakaret etmesi beni bir eleştiri yazısı yazmaya itti. Söz konusu hakaret ve iftiralar, Taraf gazetesinde 6 Aralık 2008 günü yayımlanan "Faşist Sanatçılar Ülkesi" başlıklı yazıda yer alıyor.
Rasim Ozan Kütahyalı´nın yazısını okumayanlar için, yazarın etik problemlerle dolu yazısından size yedi maddelik bir özet hazırladım. Kendi fikrimi de her maddenin ardına ekledim.

Muhalif sanatçı olunur

1. "...ülkemizde de (p)opüler kültür dünyası içinde kendi `sistem-karşıtı´ ve `muhalif´ fikirlerini hem sanatlarına hem genel konuşmalarına ve eylemlerine yansıtma iddiasında olan figürler var... Ahmet Kaya gibi çok değerli istisnaları hariç tutarsak bu tablo Türkiye için maalesef tamamen palavra... Yalancı ve sahtekâr bir muhaliflik bu."
Evet, ülkemizde bu iddiada bulunan insanlar var. Hayır, istisnalar o kadar az değil. Bu ülkede Barışarock diye bir müzik festivali yapıldı, "Savaşa Hiç Gerek Yok" diye bir single, Grup Yorum diye bir müzik grubu, "Güldünya Şarkıları" diye bir albüm var. Ceza diye bir adam var. Cem Karaca var. Aynur var. KardeşTürküler var. Moğollar var. Ezel Akay, Reha Erdem, Yeşim Ustaoğlu var. Var da var. Dolayısıyla bu gözlem bence yanlış, ama birisinin böyle bir fikri ifade etmesiyle bir sorunum olamaz. Oturup tartışırız. Palavranın nerede olduğu er geç çıkar ortaya.
2. "Küçüklüğünden beri devletin okullarda ezberlettiği devletçi-milliyetçi söylemi hiç sorgulamadan üstünü `solculuk´ sosuyla kamufle ettin mi, işte sana oluyor `muhalif ve sistem-karşıtı´ Türk sanatçısı... Yani ortada klaksonundan başka her yerinden ses çıkan araba modeli gibi rezil kepaze bir `sanatçı´ modeli var..." 
Rezil kepaze bir sanatçı modeli diyerek yazar öfkesini net bir şekilde ortaya koymuş. Şurası kesin: pek çok sanatçı, gerçekten de Kemalizm´in 12 Eylül versiyonunu bile ilerici bir şey zannediyor. Ya da mesela Halit Refiğ, demokrasiyi yeniden düşünmemiz gerektiğini, çünkü soğuk savaşın bitmesiyle bizim zaten soğuk savaş başladığı için geçtiğimiz bu sistemi sürdürmemize gerek kalmadığını düşündüğünü bir televizyon programında açıkça ifade etti. Yine pek çok sanatçı, geçtiğimiz yıl kendisini 28 Nisan mitinglerinde alana çıkıp 1 Mayıs´ta susarken buldu. Ve ayrıca evet, ben de bazı sanatçıların kafalarının karışık olduğunu, hata yaptığını düşünüyorum. Peki "rezil kepaze" de neyin nesi? Örneğin bir yazar sevdiğim bir gazetenin kalitesini düşürüyor ve hem de benimsediğim değerlere gün aşırı küfrediyor diye ona "aşağılık bir yazar modeli" diyebilir miyim? Demem.
3. "Bu feci modelin tipik örneklerinden biri aktör Nejat İşler (...) Bu oyuncu geçen hafta Habertürk´te `Kısa Devre´ programındaydı. Tam yukarıda anlattığım türde `muhalif´ konuşmalarını sürdürürken zihniyetini çok net belli eden bir cümle sarfetti... `Uluslararası sermaye güçleri, çok-uluslu şirketler bu topraklara ait olan, milli olan ne varsa elimizden almak istiyorlar, milli özelliklerimizden bizleri arındırmak istiyorlar, böylece bize daha çok mal satabilecekler. Temel planları bu...´ mealinde bir cümleydi bu..."
İşte burası fikrin bitip ayıbın başladığı yer. Ayıp 1: Yazarın kurgulayıp şimdi de "feci model" dediği kategoriye Nejat İşler´i sokmak. Sebebi, Nejat´ın aslında yaşam biçimi ve dahası varoluşuyla pek çok politik fikir ayrılığının üzerinde bir yerde olması. Bunu ayrıntılandıracağım. Ayıp 2: Nejat İşler öyle bir cü