"AHH BENİM CANIM BABAM SEVMESİNE ÇOK SEVERİZ SİLİVRİ'Yİ YATANDAN ÖTÜRÜ"

Babasının gururu

Gencecik bir kız tanıdım... 
Çocukluktan genç kızlığa geçişini Silivri Cezaevi'nin koridorlarında yaşayan, her şeye rağmen güler yüzünü kimseden sakınmayan...

Sağlam, dimdik, yürekli bir kız.
Babasından uzun zamandır ayrı olmasına rağmen soğukkanlılığını koruyan, tüm davalara, tüm görüşlere koşan, bu uğurda okulundan atılan bir genç kız.
Doğuştan mı yoksa oluşan şartlardan mı bilinmez; kaya gibi sağlam bir kız.
'Senin baban yıllar önce şöyle bir yazı yazmıştı, biz onu asla savunmayız' diyenleri anlayışla karşılayan. 'Siz 'benim davam'a destek vermeseniz de ben 'sizin davanıza' destek vereceğim' diyerek; abilerine ablalarına büyük bir insanlık dersi veren, her şeye rağmen yanlarına gidip ellerini tutan minicik ama aslında kocaman, yürekli bir genç kız.
Ajitasyondan bihaber, umut dolu bir genç kız.

Tuncay Özkan'ın kızı Nazlıcan Özkan'dan bahsediyorum.
Bir babanın gurur duyacağı kızı Nazlıcan'dan...
Henüz 19 yaşında olmasına rağmen tüm süreç boyunca 'adam gibi' davranamayan büyüklerinden onlarca kat 'adam' olan Nazlıcan'dan...
Babası evden 'alındığında' 15 yaşına henüz girmiş olan Nazlıcan'dan.
Babası Ergenekon davasında tutuklu yargılandığı için sosyal hayatında, okul hayatında sıkıntılar yaşayan, yaşatılan Nazlıcan'dan.
Nazlıcan Özkan babasından ayrı, buruk bir Babalar Günü daha yaşıyor bugün. İnsan olanın kabullenemeyeceği kadar uzun bir ayrılık.
Araya dev beton duvarların, gözetleme kulelerinin, jandarmaların, kelepçelerin girdiği bir ayrılık.
Kimsenin 'dön artık' çağrısı yapmadığı uzun bir ayrılık...

Ah benim canım babam
Tuncay Özkan'ın kızı Nazlıcan'ın Babalar Günü için kaleme aldığı yazıyı sizlerle ve elbette herkesten önce Tuncay Özkan'la paylaşmak istiyorum. Ve böyle bir kız yetiştirdiği için ne kadar gurur duysa az diyorum. Bazı ilişkiler vardır, mesela babalar ve kızları. Onların arasındaki özel bağ dev duvarları tanımaz. Hiçbir 'duvar' o büyük sevginin içeriye sızmasına engel olamaz...

***
Kasvetlidir Silivri'nin havası, gülmez yüzü.
Yağdı mı durmaz, dindirebilen olmaz gözünün yaşını...
Öveni de söveni de çoktur ama göreni yoktur Silivri'nin.
Yolları dubledir, ayağında sallar Silivri. Kaç sübyan büyütmüştür yolunda...
El bebek, gülemeyen bebek, uyu da geçsin bebek...
Zalim analar gibidir, büyütürken döver Silivri, eksik etmez tokadından...
Sağı solu belli olmaz Silivri'nin. Yolu bitmezken, durduğun yetmez.
Hal hatır sormaz Silivri, gönül almaz, iki güzel söz etmez.
Riyakardır, kavuştum zannederken, kapar kapıları üstüne...
Kapıları uzundur Silivri'nin. Betonu boldur.
Betonuna direnen çiçeği çoktur. Çiçekler hapsedilmezler.
Çiçekler hapsedilmezler... Zulmü boldur Silivri'nin. Zalimliğin namı yürür yollarından...
Bayram seyran olmaz Silivri'de.
Tek günü vardır, her çarşamba: Ah benim canım babam günü...
Bayram seyran olmaz, hücreden içeri pazar günü konmaz.
Babalar Günü kutlanmaz Silivri'de....
Ah benim canım babam sevmesine çok severiz Silivri'yi, yatandan ötürü!
(Nazlıcan Özkan)

Babalar gününüz kutlu olsun!
Bugün bazı babalar ve evlatları için zor geçecek.
'Mutlu çoğunluk' yoksunluk hissini bir kez daha ve belki de en derinden hissettirecek.
Evladına dokunamayan tüm babaların Babalar Günü kutlu olsun.
Babasından uzak düşmüş, babasına sarılamayan tüm evlatlara da sabır diliyorum.
Gün gelir adalet yerini bulur, sevenler kavuşur ve filmler mutlu sonla biter, buna inanmak istiyorum.
Lütfen siz de inanın: Her şey çok güzel olacak...

Tuğçe TATARİ / AKŞAM