Ülkücü yazardan Can Dündar çıkışı: "Tatlısu Müslümanları Can Dündar'ı anlamaz"

Ülkücü hareketin sembol isimlerinden Lütfü Şehsuvaroğlu, bugünkü yazısında Can Dündar'ın tahliyesine üzülen bazı yazarları eleştirdi.

Vahdet Gazetesi'ndeki yazısında Can Dündar için "İçerde yatmak ona gerçekten çok önemli bir tecrübe kazandırdı" derken, Dündar'ın Cumhurbaşkanı Erdoğan'a teşekkürünü de anladığını söyledi.

Şehsuvaroğlu "Can Dündar'ın teşekkürünü en iyi benim gibi insanlar anlar. Tatlısu frengileri değil... Tatlı su Müslümanları da..." diyerek tahliye kararına üzülen muhafazakar medya kalemlerine de göndermede bulundu.

İŞTE LÜTFÜ ŞEHSUVAROĞLU'NUN O YAZISI

Can Dündar çıktı.

AYM onu serbest bıraktı.

Bazı yazarlar çok üzülüyorlar çıktığına…

Telaşlanıyorlar. Onu içerde tutmayı büyük zafer sanıyorlardı demek ki…

Halbuki Can Dündar Sayın Cumhurbaşkanı’na teşekkür ediyor.

Çünkü içerde hayatı öğrendi, yaşamayı, hürriyetin önemini, sevdikleri ile hasreti ve görüş günlerinde hasret gidermeyi… Farklı hayatları tanıdı. Büyük tecrübe kazandı.

Önceden bana göre Birand’ın yanında –hâlâ o yıllardaki ağlaç yüzlü çocuğu hatırlatır bana- dayak yememiş, içerde yatmamış, çile çekmemiş, kolay yoldan kalem oynatan sözü kolay yoldan makes bulan torpilli medyamenlerden biri olarak değerlendirirdim.

Zaten bir ara bir dergide tuhaf bir yazı yazmıştı: İhtilâl İstiyorum başlığı altında…

Büyük şair Elmas Yıldırım’ın bir zamanlar çok popüler olan bir şiirinde geçerdi bizim zamanımızda dilden dile dolaşırdı.

İhtilal isteyirem, mukaddes bir ihtilal…

“Karanlıkta gözlerim dikilmiş ufuklara,

Bir fırtına sesi var, bulutlar gökte dal dal,

Açmış doğu bağrını sökecek şafaklara,

Kop ey deli fırtına, râşeni gönlüme sal,

İhtilâl istiyorum, mukaddes bir ihtilâl!..

Doğan güneşle kopsun bir akın velvelesi,

Görünsün kan köpüklü kısrakların yelesi,

Bitsin esir Türklüğün, bitsin artık çilesi,

Ne zincirli bir Kafkas, ne kan kusan bir Ural,

İhtilâl istiyorum, mukaddes bir ihtilâl!..”

Savrulsun ummanlara gövde, bacak, bilek, baş;

Yere geçsin Kremlin, kalmasın taş üstüne taş,

Hür İnsanlık uğruna başlasın kutlu savaş,

Vakit gelmiş ey zaman, bir ölüm şarkısı çal,

İhtilâl istiyorum, mukaddes bir ihtilâl!..”

Böylesi bir ihtilal ruhlarda büyük diriliş demek. Şimdi savaşın eşiğinde olan bir Türkiye için bu tür romantik şiirler ne kadar önemli…

Halbuki ben o yazıyı yazdığımda Balyoz malyoz lakırdıları vardı. Böyle yazdım diye paralel ve iktidar ittifakı belki de bana kızmıştı. Evet çok iyi biliyorum rahatsız olmuşlardı.

Ne demek ihtilal istiyorum?..

Bugün siyasette, bürokraside, siyasi partilerde, devlette çok rahat at oynatanların bir takım hadnaşinaslıklarının dizginlenmesinde içeri tecrübesi çok önemlidir.

Hani bizde inziva kültürü var ya… Hani tasavvuftaki o pişme ameliyesi. “Hamdım pişdim elhamdülillah!” diyebilmek için bir tevekkül kursuna ihtiyaç kesinlikle var.

Bazı insanların içerde yatması verimli olabilir.

İşte Can Dündar’ın yazısını okuyunca ne kadar haklı olduğumu bir kere daha anladım. İçerde yatmak ona gerçekten çok önemli bir tecrübe kazandırdı.

Gerçi şimdi ceza ya da tutukevleri bizim zamanımızın Mamak zindanlarına benzemiyor ama olsun.

Yine de tecrübe tecrübedir.

Her devlet, her siyaset ve her ilim ve yazı adamının içeri tecrübesi yaşaması gerekir.

Bol keseden atmamaları için bu şart.

Can Dündar’ın teşekkürünü en iyi benim gibi insanlar anlar.

Tatlısu frengileri değil…

Tatlı su Müslümanları da…

YAZININ TAMAMINI OKUMAK İÇİN TIKLAYINIZ