Medya
01 Haz 2012 09:02 Son Güncelleme: 23 Kas 2018 13:43

''KALEMİNİ SATMAYAN GAZETECİLERE BUGÜNLERDE KÖPEK DİYORLAR YA; TUKAŞ KADAR İNSAN OLSAK YETER''

Hürriyet yazarı Yılmaz Özdil, yine çok konuşulacak bir yazıya imza attı.. İşte Özdil'in çok çarpıcı yazısı :

Tukaş

Bembeyaz ekmeğini maden ocaklarının zifiri karanlık dehlizlerinden çıkaran babanın, evladıydı. Bi yandan çalıştı, bi yandan okudu, öğretmen oldu.

İlk görev yeri, ücrada, patikadan başka yolu olmayan bi köy, gitti. 1980... Darbe. Solcu dediler, tutuklandı. Yattı. Çıktı. Sürüldü. Ordan oraya. Defalarca. Soruşturma açıldı. Aklandı. Dava açıldı. Kazandı. Senelerce boğuştu, hepsinden haklı, hepsinden tertemiz çıktı. Doğru bildiğini söylemekti tek suçu... Aşık oldu. Evlendi. Eşi de öğretmendi. Oğul doğdu. Ulaş. Okuttu. Bize emanet etti, İzmir’e, Ege Üniversitesi’ne gönderdi. Emekli oldu. Taksitle anca iki göz oda, ev aldı. Tapusunu eşinin üstüne yaptı. Hayatı boyunca parasızlık çekmiş, parayla hiç işi olmamıştı. Ödenmeyeceğini bile bile arkadaşlarına kefil oldu, ödediği borçların haddi hesabı yoktu. Hiç otomobili olmadı mesela. Öğrencileriydi onun serveti...
Bi de, Tukaş.

*

Kurzhaar cinsiydi. Sevimli mi sevimli, kahverengi burun, beyaz kırçıllı, yelpaze gibi koca kulaklar. Yavruyken getirmişlerdi, Tukaş salça kolisinde... Güldü. E adıyla beraber gelmiş, Tukaş olsun adı dedi. Can yoldaşıydı. Avcıydı çünkü. Ama, avcılığı da bi acayipti. Vuran değil. Kurtaran. Bi defasında yaralı geyik buldu, evine getirdi, tedavi etti, doğaya saldı; yaban hayatı koruma derneklerinden sayısız ödülü vardı. Atmaca beslerdi. Büyütür, bakar, günü gelince özgürlüğe uçururdu, hiçbir canlı tutsak olmamalı derdi. Çevreciydi. Artistlerinden değil. Aktiflerinden. Derelere santral kurulmasına karşıydı. Vatan topraklarının peşkeş çekilmesine itirazı vardı. Bana dokunmayan yılan bin yaşasın yalakalığı, ona göre değildi. Tırsmaz, yüreğini ortaya koyardı. Baktılar, susmuyor. Gözüne gaz sıktılar. Öldürdüler.

*

Öğretmen gitti...
Hayata küstü Tukaş.
Şalteri indirdi.

*

Kefen içindeki arkadaşı, evinin şuncacık mesafesinde toprağa verilirken, en öndeydi. Sabaha kadar nöbet tuttu kabir başında, kokladı toprağı, inledi... Bi daha asla gitmedi. Yanından bile geçmedi. Yemeyi içmeyi kesti. Yedisinde mevlit okunana kadar, yuvasından çıkmadı, ağzına tek lokma sürmedi. Kahkaha dolu gözlerinde, artık sadece hüzün hakimdi. Halk Festivali yaptılar bi süre sonra, öğretmen’i andılar, sanki telefonla davet edilmiş gibi, koştu, yürüyüşe katıldı iyi mi.

*

Ve...

*

Oğul, okul için mecburen İzmir’e döndü, anne, oğlu’na taşındı, incir ağacı dikilen baba ocağında, amcanın yanında kaldı Tukaş... Zorla ağzına tıkıştırılıyor ama, yemiyordu, iğne ipliğe dönmüş, iyiden iyiye zayıflamıştı. Yalvarıp, yakarıyor, hiç olmazsa birazcık değişiklik olsun, hayata bağlansın diye av’a götürmek istiyorlar, çok sevdiği, uzman’ı olduğu halde, gitmiyordu. Mecali yoktu. Bırak ava eşlik etmeyi, gezintiye çıkmayı bile istemiyordu.

*

Taa ki, o sabah...

*

Amca ve dostları, bagajı yüklerken, fırladı yerinden aniden, eski günlerdeki gibi, atlayıverdi arka koltuğa... Şaşırdılar. Sevindiler aynı zamanda, okşayıp, öptüler onu. Ama, suratlarına bile bakmadı. Yol boyunca sessizdi, pencereden dışarı baktı hep, dalgııın dalgın... Vardılar. Az biraz iz takibi. Avucunun içi gibi bilirdi oraları... Buldu hedefi. Arkasına dolandı, havlaya havlaya, sürdü namluların ucuna. Drannn... Boynuz gibi azı dişlerine sahip, azılı tabir edilen, erkek yaban domuzu vurulmuştu. Düşmedi. Ölmez hemen. Bilen bilir, yaralıyken, en tehlikeli halidir. En iyi de, Tukaş bilirdi. Senelerin tecrübesi. Normalde, yaklaşmaz, etrafında dans eder gibi döner dolanır, çıldırtır, bitirici vuruş gelene kadar dikkatini dağıtırdı.

*

Öyle yapmadı maalesef... Direksiyonu tam gaz uçuruma sürer gibi, üstüne yürüdü, karşısına dikildi, dişlerini kılıç misali sallayan domuzun burnunun dibinde, heykel gibi çakıldı, bekledi. N’apıyorsun çığlıkları nafile, kılını kıpırdatmadı, kararını çoktan vermişti, bile bile kestirdi kendini.

*

Hasretten ölemeyince...
Kahrına son vermişti Tukaş.

*

Hani, Mustafa Kemal’e vefalı, ideallerine sadık, kalemini satmayan gazetecilere “köpek” filan deniyor ya bugünlerde... Tukaş kadar “insan” olsak, yeter.


Yılmaz ÖZDİL / HÜRRİYET


Cami Yaptırana Vergi İndirimi

Newista Life 30 Aya 0 Faiz Uyguluyor

Kurtköy Elit Grand Palas’ta Executive Suit Daireler Satışta!

Aris Park Residence’da 999 TL Taksitle!

TOKİ’den Proton Hızlandırıcı Tesisi

Japonya’dan Örnek Alınacak

İnşaat Süreci İnternetten Canlı İzlenebilecek

Türk Şirketler Azerbaycan’ın Yeni Yüzünü İnşaa Ediyor

Marmara Evleri 3’de 1.2 Milyon TL’ye Dükkan!

Amy Winehouse’ın Londra’daki Evi 7.8 Milyon Liraya Satışa Çıkarıldı!

‘Kat Karşılığı’ Anlaşması Yaparken Bilinmesi Gerekenler

Antep’te Kentsel Dönüşüm Çalışmaları

Japonya’dan Örnek Alınacak

Etiler’den Altunizade’ye Teleferik Projesi

Tapu Dairesine Gitmeden Ödemenizin Yapın !

Exen İstanbul’da 84 Ay Vade! 3 Haziran Son Gün

2 B Öncesi Rekor Satış

Arista Bomonti’de Ofisler 6 Bin 375 Dolara!

Park Avenue’den Bina Aldı ABD’de Otelleri 3’lüyor

Şehrizar’a Çevreci Çatı

Rings İstanbul’da 2+1 Daire 425 Bin Tl’ye!

Keten İnşaat Nişantaşı’na Hayat Veriyor!

Sultan Konakları’nda 2+1daire 178 Bin Lira!

Libya’da Türk Şirketlerinin Varlıklarına El Konuldu

Metropol İstanbul’da Formula 1heyecanı

268 Rakımlı Tepede Tüm İstanbul Görecek

Metropol İstanbul’da Formula 1heyecanı

Baraj ”Arsa Fiyatlarını Katladı”

216 Butik Çekmeköy’de 158 Binliraya!

‘Köprüyü Erken Bitiririz’

Taksim Projesi Start Alıyor!