Medya
25 Tem 2013 09:30
Son Güncelleme: 23 Kas 2018 15:18
HASAN CEMAL ''KOVULDUK EY HALKIM UNUTMA BİZİ''
Hasan Cemal, medyanın ve gazetecilerin içinde bulunduğu durumu anlatan bir yazıyı kaleme aldı..
Sabah yazarı Yavuz Baydar’ın da işine son verilmesine değinen Hasan Cemal’in t24.com.tr’de yer alan köşe yazısı şu şekilde:
Medya ve demokrasiyi kuşatanlar şunu iyi bilin; başarı şansınız yok!
Mavi-yeşil bir cennette, Selimiye’ye doğru denizde seyrederken cep telefonuma bir mesaj geldi:
’Kovulduk ey halkım, unutma bizi!’
Sabah gazetesinde Yavuz Baydar’ın işine son verilmiş…
Sürpriz değil, bekliyorduk.
Telefon ettim Yavuz’a.
Sesi buruktu.
Canı tabii sıkkındı.
Neler hissettiğini, iç dünyasında esen fırtınaları bir meslektaş olarak kestirmek zor değildi.
İşsizliği ilk defa 12 Mart döneminde tatmıştım, askeri yönetim çalıştığım dergiyi kapattığı zaman. Bir ara iş bulur gibi olmuştum, yayınevi kuruyorduk. Yeni evliydim, bebek bekliyorduk. Bir akşam vakti zarf içinde son maaşımı göndermişti patron. Yine işsiz kalmıştım, 1972 senesiydi.
Evet, yıllar ne çabuk geçiyor.
Sevgili Yavuz’la yollarımız ilk kez Cumhuriyet’te kesişmişti 1980’li yıllarda. Genel Yayın Yönetmeni’ydim. O da, Stockholm’den gençlerin epeyce ilgisini çeken müzik ağırlıklı yazılar gönderiyor, renkli pazar yazıları yazıyordu.
Neden yine hatıralar dipsiz bir kuyudan çıkıp musallat olmaya başladılar ki?..
Anılar bitmez."
Hasan Cemal’in yazısının tamamı için tıklayın
Medya ve demokrasiyi kuşatanlar şunu iyi bilin; başarı şansınız yok!
Mavi-yeşil bir cennette, Selimiye’ye doğru denizde seyrederken cep telefonuma bir mesaj geldi:
’Kovulduk ey halkım, unutma bizi!’
Sabah gazetesinde Yavuz Baydar’ın işine son verilmiş…
Sürpriz değil, bekliyorduk.
Telefon ettim Yavuz’a.
Sesi buruktu.
Canı tabii sıkkındı.
Neler hissettiğini, iç dünyasında esen fırtınaları bir meslektaş olarak kestirmek zor değildi.
İşsizliği ilk defa 12 Mart döneminde tatmıştım, askeri yönetim çalıştığım dergiyi kapattığı zaman. Bir ara iş bulur gibi olmuştum, yayınevi kuruyorduk. Yeni evliydim, bebek bekliyorduk. Bir akşam vakti zarf içinde son maaşımı göndermişti patron. Yine işsiz kalmıştım, 1972 senesiydi.
Evet, yıllar ne çabuk geçiyor.
Sevgili Yavuz’la yollarımız ilk kez Cumhuriyet’te kesişmişti 1980’li yıllarda. Genel Yayın Yönetmeni’ydim. O da, Stockholm’den gençlerin epeyce ilgisini çeken müzik ağırlıklı yazılar gönderiyor, renkli pazar yazıları yazıyordu.
Neden yine hatıralar dipsiz bir kuyudan çıkıp musallat olmaya başladılar ki?..
Anılar bitmez."
Hasan Cemal’in yazısının tamamı için tıklayın
