Medya
20 Ara 2014 10:57
Son Güncelleme: 23 Kas 2018 17:00
Ali Bayramoğlu 14 Aralık kararını değerlendirdi! Dumanlı'nın serbest kalmasına sevindim!
Yeni Şafak gazetesi yazarı Ali Bayramoğlu, bugünkü yazısında 14 Aralık operasyonuyla dünkü mahkeme kararlarını değerlendirdi.
Paralel yapıyla mücadelede şeffaflık çağrısı yapan yazar
soruşturmaların cadı avına dönüşmesi riskine dikkat çekiyor.
"İddialar ne olursa olsun, Ekrem Dumanlı’nın dün serbest bırakılması mutluluk vericiydi, Hidayet Karaca‘nın tutuklanması ise üzüntü verici..." diyerek yazısına başlayan Bayramoğlu, hükümeti eleştirirken bu yapıyla mücadelede izlenmesi gereken yolu anlatıyor:
SORUŞTURMA NEDEN BASIN ÖZGÜRLÜĞÜNÜN İHLALİ OLSUN
"İki gün önce yazdım:
“Demokratik bir ülkede, ülkenin önde gelen bir gazetesi ile önde gelen bir televizyonunun yöneticilerini ucu yayın politikalarına dayanan bir soruşturmayla gözaltına almak (tutuklamak) doğal bir durum değildir. Üstelik bu gazeteciler muhalif konumdaysalar, takibata uğrama biçimleri, takibata uğrama nedenini gölgede bırakır.
Ancak “siyasi gerçek” bundan ibarettir demek mümkün müdür?
Türkiye büyük bir sorunla uğraşıyor. Karşımızda çapı son derece geniş, devletin türlü kademelerine yayılmış, yargı kararlarını, hatta siyasi uygulamaları yönlendirme gücüne sahip, kanuni yetkilerini gayri meşru istikamette kullanan, dinleme, takip ve şantajı kural haline getiren bir doku var. Bu doku bugün muhalif tavrının, yolsuzluk dosyalarının ve yargı bağımsızlığının arkasına gizlenerek, bunları kullanarak kendisi, yapısı ve hedefleri açısından gayri meşru bir duruşu temsil ediyor.
Demokrasi ve hukuk devleti kelimelerini telaffuz ettiğimiz anda, temel sorunumuz bu durum olmak zorunda değil midir?
Siyasi iktidar muhaliflerinin, bu yapı “muhaliftir, yolsuzlukları ortaya çıkarmıştır, takibata uğramaktadır” diyerek onun ölümcül boyutlarını görmezden gelmeleri, daha da öte sivil bir doku ilan etmeleri, demokratik muhalefetin taşıyıcısı, hatta sembolü haline getirmeleri kabul edilebilir bir durum mudur?
Enformel bir dokunun çapı bu denli geniş olunca, onunla mücadelenin de şaşırtıcı noktalara ilerlemesi kaçınılmaz olur. Zaman ve Samanyolu’na yapılan müdahale (gözaltına alınma biçimi ve tutuklama tümüyle yanlış olmakla birlikte) bu durumun bir sonucu olamaz mı? Bu gazete ve televizyon cemaatin emniyetçileriyle ve yargıçlarıyla işbirliği içinde planlı, rol bölüşümüne dayalı bir davranış içine giremez mi? Olabilir de, olmayabilir de... Ancak eğer bu mümkünse, onlara yönelik (demokratik duyarlılığa ilişkin şekil şartlarını yerine getiren) bir soruşturma neden basın özgürlüğünün ihlali olsun?
Enformel dokunun devlet içine yerleşme biçimi, yerleştiği yerler ve eylem tipi son derece kritik ve derinse, örneğin kolluk ve hukuk gücünün (özetle en önemli asli devlet işlevlerinin) önemli bir kısmını denetliyorsa, olağanüstü tedbirler almadan bu yapıyla nasıl mücadele edersiniz? Olağanüstü her tedbir bu koşullarda otoriterleşme, muhalefeti bastırma, susturma olarak yorumlanabilir mi?
Ne var ki şu açık: Böyle durumlar (yani çap ve derinlik) sistem üzerinde, bizde olduğu gibi olağanüstü tedbirler üzerinden, otoriterleşme baskısı yapar.
Mesele bu baskıyı meselenin özünü unutmadan ve siyasal olarak araçsallaştırmadan, kullanmaya kalkmadan savuşturmanın yollarını bulmaktır.
Önemli olan burada olağanüstü tedbirlerin daimi bir özellik kazanmaması, bu konuda demokratik ve paylaşımcı bir şeffaflığın varlığıdır. Önemli olan adli süreçlerde hukuk devletinin şekli şartlarının aşılmamasıdır. Önemli olan işin cadı avına döndürülmemesi ve bu tür bir görüntü sunulmamasıdır."
"İddialar ne olursa olsun, Ekrem Dumanlı’nın dün serbest bırakılması mutluluk vericiydi, Hidayet Karaca‘nın tutuklanması ise üzüntü verici..." diyerek yazısına başlayan Bayramoğlu, hükümeti eleştirirken bu yapıyla mücadelede izlenmesi gereken yolu anlatıyor:
SORUŞTURMA NEDEN BASIN ÖZGÜRLÜĞÜNÜN İHLALİ OLSUN
"İki gün önce yazdım:
“Demokratik bir ülkede, ülkenin önde gelen bir gazetesi ile önde gelen bir televizyonunun yöneticilerini ucu yayın politikalarına dayanan bir soruşturmayla gözaltına almak (tutuklamak) doğal bir durum değildir. Üstelik bu gazeteciler muhalif konumdaysalar, takibata uğrama biçimleri, takibata uğrama nedenini gölgede bırakır.
Ancak “siyasi gerçek” bundan ibarettir demek mümkün müdür?
Türkiye büyük bir sorunla uğraşıyor. Karşımızda çapı son derece geniş, devletin türlü kademelerine yayılmış, yargı kararlarını, hatta siyasi uygulamaları yönlendirme gücüne sahip, kanuni yetkilerini gayri meşru istikamette kullanan, dinleme, takip ve şantajı kural haline getiren bir doku var. Bu doku bugün muhalif tavrının, yolsuzluk dosyalarının ve yargı bağımsızlığının arkasına gizlenerek, bunları kullanarak kendisi, yapısı ve hedefleri açısından gayri meşru bir duruşu temsil ediyor.
Demokrasi ve hukuk devleti kelimelerini telaffuz ettiğimiz anda, temel sorunumuz bu durum olmak zorunda değil midir?
Siyasi iktidar muhaliflerinin, bu yapı “muhaliftir, yolsuzlukları ortaya çıkarmıştır, takibata uğramaktadır” diyerek onun ölümcül boyutlarını görmezden gelmeleri, daha da öte sivil bir doku ilan etmeleri, demokratik muhalefetin taşıyıcısı, hatta sembolü haline getirmeleri kabul edilebilir bir durum mudur?
Enformel bir dokunun çapı bu denli geniş olunca, onunla mücadelenin de şaşırtıcı noktalara ilerlemesi kaçınılmaz olur. Zaman ve Samanyolu’na yapılan müdahale (gözaltına alınma biçimi ve tutuklama tümüyle yanlış olmakla birlikte) bu durumun bir sonucu olamaz mı? Bu gazete ve televizyon cemaatin emniyetçileriyle ve yargıçlarıyla işbirliği içinde planlı, rol bölüşümüne dayalı bir davranış içine giremez mi? Olabilir de, olmayabilir de... Ancak eğer bu mümkünse, onlara yönelik (demokratik duyarlılığa ilişkin şekil şartlarını yerine getiren) bir soruşturma neden basın özgürlüğünün ihlali olsun?
Enformel dokunun devlet içine yerleşme biçimi, yerleştiği yerler ve eylem tipi son derece kritik ve derinse, örneğin kolluk ve hukuk gücünün (özetle en önemli asli devlet işlevlerinin) önemli bir kısmını denetliyorsa, olağanüstü tedbirler almadan bu yapıyla nasıl mücadele edersiniz? Olağanüstü her tedbir bu koşullarda otoriterleşme, muhalefeti bastırma, susturma olarak yorumlanabilir mi?
Ne var ki şu açık: Böyle durumlar (yani çap ve derinlik) sistem üzerinde, bizde olduğu gibi olağanüstü tedbirler üzerinden, otoriterleşme baskısı yapar.
Mesele bu baskıyı meselenin özünü unutmadan ve siyasal olarak araçsallaştırmadan, kullanmaya kalkmadan savuşturmanın yollarını bulmaktır.
Önemli olan burada olağanüstü tedbirlerin daimi bir özellik kazanmaması, bu konuda demokratik ve paylaşımcı bir şeffaflığın varlığıdır. Önemli olan adli süreçlerde hukuk devletinin şekli şartlarının aşılmamasıdır. Önemli olan işin cadı avına döndürülmemesi ve bu tür bir görüntü sunulmamasıdır."
