Ölmeden saatler önce yazmıştı! İşte Hürriyet yazarı Ayşe Aral'ın son köşe yazısı!

Hürriyet Kelebek yazarlarından Ayşe Aral, önceki akşam hayatını kaybetti. Ölüm haberi, yakınları ve Hürriyet ailesini olduğu kadar okurlarını da üzüntüye boğdu.

Saat 20.30 sıralarında evinde fenalaşan 46 yaşındaki Ayşe Aral, tüm müdahalelere rağmen kurtarılamadı. Kronik kalp rahatsızlığı bulunan ve yıllar önce kalp pili takılan yazarın ani ölümü, tüm sevenlerini üzdü. 1971’de doğan, ünlü karikatürist Tekin Aral’ın kızı olan Aral, yazarlığın yanı sıra bir dönem “Beyaz Manşet” ve “Yetiş Ayşe” adlı televizyon programları ile ekrandaydı. Önceki akşam evinde hayata veda eden Ayşe Aral’ın cenazesi bugün Zincirlikuyu Camisi’nde öğle namazına müteakip kılınacak cenaze namazının ardından Zincirlikuyu Mezarlığı’nda toprağa verilecek.

Ayşe Aral'ın son yazısı...

Babam bana benzerdi biliyor musunuz?

Ayşe Aral, hayatını kaybetmeden saatler önce gazeteye gönderdiği son köşe yazısında, babası Tekin Aral’a duyduğu büyük özlemi dile getiriyordu. İşte o yazı...

Aynı ben gibiydi babam.
Huyu suyu bu kadar mı benzerdi?
Kızdığımda, kırıldığımda babam da öfkelenir ve kırılırdı.
Eğlence, sevinç hallerine girdiysem, kimse ondan daha fazla mutlu olamazdı.
Gel zaman git zaman, fark ettim ki babam bana değil ben babama benziyorum.
Burunlar kopya...
Dudaklar kopya...
Bacaklarımız ince, adeta çöp!
Bir göbeğimiz var önden giden.
Adeta ben senim Teko’m.
Arada sırada çabucak kızmamız, sonra da olanlar hiç yaşanmamış gibi kaldığımız yerden başlamamız bile aynı...
“Senin için ölür mü Ayşe?” deseler, anında kabri mekân bilirim be babam...
Ha bak sana bir de kızdım!
Sabah akşam karikatürle uğraşıyordun.
Ben de geldim sana sordum: “Benim de karikatürümü çizer misin?”
Senden şu cevap geldi: “Bu kadar güzelliği karikatürize edemem ben!”
Ne çok severdik birbirimizi...
Ne çok özledim seni...
“Baba” demeyi...
Senin sesini duymayı...
Küçükken birlikte oynadığımız oyunları...
Hamileyken sırtımı kaşıyıp, ayaklarımı ovalamanı...
Sana sımsıkı sarılmayı...
Kokunu içime çekmeyi...
18 Haziran hem Babalar Günü hem senin doğum günündü babam.
Yokluğun çok ağır geliyor babam...
Acın hiç dinmiyor, zaman geçtikçe daha da katlanıyor hatta.
Bilirim sen sevmezsin ağlamamı, güçsüz olmayı.
Her yaptığım iyi şeyi “Baba bak başardım” diye sana gösteriyorum içimden...
Ve biliyorum ki sen görüyorsun beni.
Seni ne kadar çok özlediğimi de görüyorsun değil mi Teko’m?
Seni çok seviyorum çok hem de...