Televizyon
06 Kas 2012 13:28
Son Güncelleme: 23 Kas 2018 14:20
MİNİK SERÇE SEZEN AKSU'DAN İLGİNÇ VASİYET! VİDEO
Saba Tümer'in programına konuk olan Sezen Aksu günün en çok konuşulan ismi oldu.
Show Tv’de Saba Tümer’le Bugün programına kapılarını açan Sezen
Aksu samimi açıklamalar yaptı..
İşte Sezen Aksu’nun programdaki açıklamaları:
Bir yere gittiğimde sürekli fotoğrafım çekiliyor. Bunun şöhretin bedeli olduğunu söylüyorlar. Nedir bu, ayet mi? Ben kesinlikle aynı fikirde değilim. Bu cezayı çekmek zorundasın diyorlar. Neden çekecekmişim? Beni evde mi bulup ünlü yaptılar? Herkesin bir hayatı var. Her insanın sahip olduğu haklar var. Ünlüleri ayrı tutmak yanlış.
İnsanlar hayallerinin peşinden koşmalılar. İzmir’de yaşarken şarkıcı olmayı aklımdan geçirmezdim. Ama hayallerimin peşinden koştum.
* Annemler normal olmadığımı düşünürlerdi. 8 yaşımdayken beni Dr. Bekir Urfalı’ya götürmüşlerdi. Doktor da “Bu kızın canı büyük, bedeni küçük. Sığmıyor” diyerek normal olduğumu söylemişti. Yıllar sonra Bekir Bey beni aradı ve “Senin deli olduğunu ailene söylemedim” dedi.
Ayşecik filmleri izleyip evden kaçardım. Bir gün kafamda senaryo yazıp bavulumla birlikte evden kaçtım. Kimsenin dikkatini çekmediğimi anlayınca bir merdiven köşesinde ağlayarak dikkat çekmeye çalıştım. Nihayet biri benimle ilgilenmiş ve polise teslim etmişti. Annemle babam kaçtıktan sonra bana çok iyi davrandılar. Ben de bunu iyi bir şey zannedip 15 gün sonra tekrar kaçtım. Bu kez annem beni çok kötü dövdü. Bir daha kaçmayı denemedim.
Babamlar evden gidince, ışıkları kapatıp şarkı söylerdim. Çaktırmadan aşağıda kaç kişinin beni dinlediğine bakardım. Bir gün “Her Yer Karanlık” diye şarkı söylerken babam saçımdan tutup “Işıkları açtım” kızım demişti.
10 yıl önce bir gazetede çekilen fotoğrafımda bacaklarım fazla gözüküyordu. Ben de babam okumadan kalemle eteğimin boyunu uzattım. O zamanlar çok rahatsız olurdu. Fakat şimdi herkes açılınca benim dekolteler fazla göze batmıyor.
Babam konsere geldiği zaman bir yerim gözükmesin diye arkamdaki ışıkları kıstırırdım. Esprilerin dozajını ayarlardım.
Benim bu günlere gelmemde babamın çok katkısı var. Ben onun gönlünü hoş etmeyi severim.
Bizimkiler mesafeli durmayı severler. Hatta bir keresinde Nükhet (Duru) annemi çok öpmüştü. Annem de ‘Nükhetcim, biz Necipoğulları biraz soğuğuzdur ama sevilmek de güzelmiş’ dedi.
Bizim işimizi yapan kişiler genelde çocuk ruhlu olur.
Aksu, yaşadığı acı deneyimlerin kendisini olumlu yönde etkilediğini de söyledi: “Önemli bir hakikat var. Kötü deneyimlerden iki türlü çıkıyor insan: Ya acılaşıyorsun ya da tatlılaşıyorsun. Ben ikincisi oldum herhalde. 18 yaşımdan sonra anlama durumum fazlaca gelişti. Vasiyetim, mezarıma ‘Anlamaktan öldü’ diye yazsınlar.”
SEZEN AKSU'NUN İLGİNÇ VASİYETİ VİDEO
(Kanlıca’daki özel stüdyosu hakkında) Burada çok güzel şeyler paylaşıyoruz. Ama kafamda daha büyük fikirler var. Bireysel olarak az kişiye katkıda bulunabiliyorsunuz. Halbuki yetenekli insan sayısı çok. Müzikle alakalı okul yaptırmak istiyorum.
Kanlıca’da rahatça gezebiliyorum. Hatta meydanda çocuklarla pinpon oynuyorum. Burada bana fazla yaklaşmıyorlar. Biri yaklaşınca Kanlıca halkı “Sezen Hanım bizim misafirimiz” diyor.
Lüzumundan fazla sevme kapasitem olduğunu söylerler. Hatta bana ‘Sevencen’ diyenler var.
Pinpon oynamak benim hayatımı kurtardı. Bu bana Osman Müftüoğlu’nun tavsiyesiydi. Böbrek üstü bezimde rahatsızlık vardı. Buy, uyuduğu zaman kolay kolay uyanmak istemeyen bir organmış. O yüzden sürekli adrenalin salgılamam gerekiyordu. Pinpona böyle başladım. Önder (Fırat) bana pinpon öğretti. Günde 8-9 saat oynuyordum.
Akıllı bir formülüm yok. Şahane mutlu bir ailede büyüdüm. Çok özel bir anne babaya sahiptim. Her şey insanlar için. Acı ve keder hep yakınında. Düğün ve cenaze hepsi bir arada. İçime atmaktan yorulduğum zamanlar oldu. Uğuldayarak ağlamak istediğim, fakat içime atmak zorunda olduğum zamanlar vardı. İçe atmak pek iyi bir şey değil. Yasını tutmazsan yas seni bulur ve tutturur.
Bu yıl Kuruçeşme Arena’daki konser çok ekstrem bir geceydi. Tarif edilemeyen bir duygu. Altı şarkıyı peş peşe nasıl söylediler anlayamadım. Teşekkür etmek istesem de şarkılar bitmedi. Nasıl teşekkür edeceğimi bilemedim. İçimde olup biteni anlayamadım. Ne yaptım da bunu hak ettim dediğim oldu.
Ben kedi-köpek uykusu uyuyorum. Gün içerisinde 10 dakika, 10 dakika uyuyorum. Ne zaman 7-8 saat uyusam gözlerim kararıp midem bulanıyor. Bizim mesleği yapıp da 05.30’da ayağa kalkan pek yoktur. Saat 09.00’da stüdyoya girerim. En güzel şarkıyı o zaman söylerim.
Tüm insanlıkta tahammülsüzlük var. Bu iyi bir şey değil. Aslında her şeyin çözümü doğada var. Doğayı takdir ettiğimiz zaman bu travmatik durum ortadan kalkacak. Adaleti hissetmeyince bu travmatik durum kaçınılmaz oluyor. Ayrımcılık çok kötü bir şey. Her vicdan doğruyu hissetse de bir şekilde tuzağa düşüyorlar.
İşte Sezen Aksu’nun programdaki açıklamaları:
Bir yere gittiğimde sürekli fotoğrafım çekiliyor. Bunun şöhretin bedeli olduğunu söylüyorlar. Nedir bu, ayet mi? Ben kesinlikle aynı fikirde değilim. Bu cezayı çekmek zorundasın diyorlar. Neden çekecekmişim? Beni evde mi bulup ünlü yaptılar? Herkesin bir hayatı var. Her insanın sahip olduğu haklar var. Ünlüleri ayrı tutmak yanlış.
İnsanlar hayallerinin peşinden koşmalılar. İzmir’de yaşarken şarkıcı olmayı aklımdan geçirmezdim. Ama hayallerimin peşinden koştum.
* Annemler normal olmadığımı düşünürlerdi. 8 yaşımdayken beni Dr. Bekir Urfalı’ya götürmüşlerdi. Doktor da “Bu kızın canı büyük, bedeni küçük. Sığmıyor” diyerek normal olduğumu söylemişti. Yıllar sonra Bekir Bey beni aradı ve “Senin deli olduğunu ailene söylemedim” dedi.
Ayşecik filmleri izleyip evden kaçardım. Bir gün kafamda senaryo yazıp bavulumla birlikte evden kaçtım. Kimsenin dikkatini çekmediğimi anlayınca bir merdiven köşesinde ağlayarak dikkat çekmeye çalıştım. Nihayet biri benimle ilgilenmiş ve polise teslim etmişti. Annemle babam kaçtıktan sonra bana çok iyi davrandılar. Ben de bunu iyi bir şey zannedip 15 gün sonra tekrar kaçtım. Bu kez annem beni çok kötü dövdü. Bir daha kaçmayı denemedim.
Babamlar evden gidince, ışıkları kapatıp şarkı söylerdim. Çaktırmadan aşağıda kaç kişinin beni dinlediğine bakardım. Bir gün “Her Yer Karanlık” diye şarkı söylerken babam saçımdan tutup “Işıkları açtım” kızım demişti.
10 yıl önce bir gazetede çekilen fotoğrafımda bacaklarım fazla gözüküyordu. Ben de babam okumadan kalemle eteğimin boyunu uzattım. O zamanlar çok rahatsız olurdu. Fakat şimdi herkes açılınca benim dekolteler fazla göze batmıyor.
Babam konsere geldiği zaman bir yerim gözükmesin diye arkamdaki ışıkları kıstırırdım. Esprilerin dozajını ayarlardım.
Benim bu günlere gelmemde babamın çok katkısı var. Ben onun gönlünü hoş etmeyi severim.
Bizimkiler mesafeli durmayı severler. Hatta bir keresinde Nükhet (Duru) annemi çok öpmüştü. Annem de ‘Nükhetcim, biz Necipoğulları biraz soğuğuzdur ama sevilmek de güzelmiş’ dedi.
Bizim işimizi yapan kişiler genelde çocuk ruhlu olur.
Aksu, yaşadığı acı deneyimlerin kendisini olumlu yönde etkilediğini de söyledi: “Önemli bir hakikat var. Kötü deneyimlerden iki türlü çıkıyor insan: Ya acılaşıyorsun ya da tatlılaşıyorsun. Ben ikincisi oldum herhalde. 18 yaşımdan sonra anlama durumum fazlaca gelişti. Vasiyetim, mezarıma ‘Anlamaktan öldü’ diye yazsınlar.”
SEZEN AKSU'NUN İLGİNÇ VASİYETİ VİDEO
(Kanlıca’daki özel stüdyosu hakkında) Burada çok güzel şeyler paylaşıyoruz. Ama kafamda daha büyük fikirler var. Bireysel olarak az kişiye katkıda bulunabiliyorsunuz. Halbuki yetenekli insan sayısı çok. Müzikle alakalı okul yaptırmak istiyorum.
Kanlıca’da rahatça gezebiliyorum. Hatta meydanda çocuklarla pinpon oynuyorum. Burada bana fazla yaklaşmıyorlar. Biri yaklaşınca Kanlıca halkı “Sezen Hanım bizim misafirimiz” diyor.
Lüzumundan fazla sevme kapasitem olduğunu söylerler. Hatta bana ‘Sevencen’ diyenler var.
Pinpon oynamak benim hayatımı kurtardı. Bu bana Osman Müftüoğlu’nun tavsiyesiydi. Böbrek üstü bezimde rahatsızlık vardı. Buy, uyuduğu zaman kolay kolay uyanmak istemeyen bir organmış. O yüzden sürekli adrenalin salgılamam gerekiyordu. Pinpona böyle başladım. Önder (Fırat) bana pinpon öğretti. Günde 8-9 saat oynuyordum.
Akıllı bir formülüm yok. Şahane mutlu bir ailede büyüdüm. Çok özel bir anne babaya sahiptim. Her şey insanlar için. Acı ve keder hep yakınında. Düğün ve cenaze hepsi bir arada. İçime atmaktan yorulduğum zamanlar oldu. Uğuldayarak ağlamak istediğim, fakat içime atmak zorunda olduğum zamanlar vardı. İçe atmak pek iyi bir şey değil. Yasını tutmazsan yas seni bulur ve tutturur.
Bu yıl Kuruçeşme Arena’daki konser çok ekstrem bir geceydi. Tarif edilemeyen bir duygu. Altı şarkıyı peş peşe nasıl söylediler anlayamadım. Teşekkür etmek istesem de şarkılar bitmedi. Nasıl teşekkür edeceğimi bilemedim. İçimde olup biteni anlayamadım. Ne yaptım da bunu hak ettim dediğim oldu.
Ben kedi-köpek uykusu uyuyorum. Gün içerisinde 10 dakika, 10 dakika uyuyorum. Ne zaman 7-8 saat uyusam gözlerim kararıp midem bulanıyor. Bizim mesleği yapıp da 05.30’da ayağa kalkan pek yoktur. Saat 09.00’da stüdyoya girerim. En güzel şarkıyı o zaman söylerim.
Tüm insanlıkta tahammülsüzlük var. Bu iyi bir şey değil. Aslında her şeyin çözümü doğada var. Doğayı takdir ettiğimiz zaman bu travmatik durum ortadan kalkacak. Adaleti hissetmeyince bu travmatik durum kaçınılmaz oluyor. Ayrımcılık çok kötü bir şey. Her vicdan doğruyu hissetse de bir şekilde tuzağa düşüyorlar.
