Gazetecilerin yeni kuralı kendi mahallesine hoş görünmek mi?

Gazetecilik; tüm etkenlere rağmen yeri geldiğinde hem iktidarı, hem de muhalefeti eleştirebilmektir. Aksi takdirde halkın gazetecisi olmak yerine kendi mahallenizin gazetecisi olursunuz.

İktidarı ve muhalefeti savunan gazetecilerin son dönemde kendi mahallesine hoş görünmek adına yaptıkları, aklın ve gerçekliğin sınırlarını zorluyor. “Daha ne kadar saçmalayabilirler ki?” diye sorduğunuz noktada, karşımıza körü körüne savunulan fikirler ve birbirinden saçma eleştiriler çıkıyor. Onlar ise bunu ‘ifade özgürlüğü’ ve ‘eleştiri hakkı’ olarak niteliyor.

Elbette ki gazeteciler etrafındaki olaylara eleştirel gözle bakmalı… Bu onlardan beklenen şey… Ancak, ‘eleştirmek’ ve ‘saçmalamak’ arasındaki ince çizgiye dikkat etmek koşuluyla…

Günümüzde ‘iktidar yandaşı’ ya da ‘iktidar muhalifi’ olarak mevzilenmiş çok sayıda gazetecinin, basının olmazsa olmazı olan eleştiri hakkını apaçık bir şekilde istismar ettiğini görüyoruz.

Neden?

Çoğunlukla kendi mahallesinin ahalisine ve ağabeylerine hoş görünerek popülerlik devşirmek için…

İşte size birkaç gün öncesine ait iki örnek…

Enver Aysever’le başlayalım…

Bilenler bilir, TELE 1 sunucusu Enver Aysever muhalif cenahın sevdiği isimler arasında bulunuyor. Aysever, Viranşehir’de Bakan Nureddin Nebati için kurulan ve basına yansıyan yer sofrasını eleştirmiş. Aslında eleştireyim derken aynı zamanda aşağılamış da…

Kendi Youtube kanalında paylaştığı videoda, “O kıllı kıllı adamların yer sofrasına oturup acayip siyah çoraplarla... (Nedense bana hep kokuyormuş gibi geliyor) Adamların o çoraplarının kokusu burnuma geliyor. O masaya oturup yemek yiyemem" cümlelerini sarf etmiş.

Bu mudur muhaliflik?

Ya da başka şekilde soracak olursak, “Mahalleciliğin yazılı olmayan kurallarında, bu tür ucuz eleştiriler yapmak mı vardır?”

Bunu yapan kişi, ya muhtemelen Viranşehir gibi pek çok Anadolu şehrinin, yemeklerini oldum olası masada yediklerini sanacak kadar gerçeklikten kopmuştur, ya da ‘nefret gazeteciliği’ yapıyordur.  

Halbuki unuttuğu bir şey var…

Gazetecilikte duygulara yer yoktur. Eğer yaptığınız şeyi ‘eleştirel gazetecilik’ sanıyorsanız, bunun adı gazetecilik değildir. Yok, eğer yaptığınız sözde eleştiriyle kendi cenahınızda ‘makbul adam’ haline gelmek istiyorsanız, başardınız. Ama asla unutmamanız gereken şey şu: Eleştirmekle aşağılamak tamamen farklı şeylerdir.

Şimdi de sıra Ahmet Hakan’da…

Hürriyet yazarı Ahmet Hakan da, geçmişte Emine Hanım’ın pahalı çantasının imitasyon olduğunu savunan Hande Fırat’tan rol çalmış.

Kendisi, Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın şifa reçetesi olarak tavsiye ettiği manda yoğurdu, bal, hurma ve yulaf ezmesi karışımından yola çıkarak durumdan vazife çıkarmış. Köşesinde özetle, bu tarifin ekonomik olarak kolay ulaşılabilir olduğundan bahsetmiş.

Demiş ki; “Üç kaşık manda yoğurdu... Bir çay kaşığı bal... İki üç hurma... Azıcık da yulaf ezmesi... Sadece para babalarının erişebileceği türden gıdalar değildir.”

Devamında da, “Manda yoğurdu, yulaf ezmesi falan... “Ben her akşam azıcık rahatlamak için iki kadeh Hibiki yuvarlıyorum” diyen adamın yaptığı masrafın yanında devede kulak kalır” cümlelerine yer vermiş. Asıl mesajı da sona saklayarak, “Yapmayın, etmeyin. Muhalefet yapılacak konularda muhalefet yapın. Muhalefet yapılmayacak konularda muhalefet yapmayın!” demiş.

Enver Aysever ya da Ahmet Hakan…

Aslında yok birbirlerinden farkları…

Cumhurbaşkanı’nın bu tarifini eleştirenlere karşı çıkmak ve bunun muhalefet malzemesi olmaması gerektiğini hatırlatmak, şüphesiz Ahmet Hakan’ı da ‘mahalle gazetecisi’ olmaktan kurtarmıyor.

O da kendi mahallesine oynuyor. O da iktidarın hoşuna gidecek şekilde kalem oynatıyor.

Bırakın manda yoğurdunu, açlıkla mücadele eden milyonların olduğu bir ülkede ucuzundan iktidar savunuculuğu yapıyor.

Ona da sormak gerekiyor…

Bu mudur iktidar savunuculuğu?

Eğer iktidarı savunmaktan anladığınız şey, körü körüne ona karşı olanlara ayar vermekse…

Eğer iktidarı savunmaktan anladığınız şey, halkın çıkarından çok muktedirin çıkarına hizmet etmekse…

Eğer iktidarı savunmaktan anladığınız şey, onun olumsuz icraatlarını görmezden gelerek legalize etmekse, burada bir sorun var demektir.

Özetlemek gerekirse…

Sadece iktidarı ya da muhalefeti eleştirmek sizi eleştirel bakış açısına sahip bir gazeteci yapmaz. Bunun yanında, sadece iktidar yanlılarını savunmak ya da muhalifleri savunmak da öyle…

Gazetecilik; tüm etkenlere rağmen yeri geldiğinde hem iktidarı, hem de muhalefeti eleştirebilmektir.

Aksi takdirde halkın gazetecisi olmak yerine kendi mahallenizin gazetecisi olursunuz.