Medya
30 Nis 2012 09:32
Son Güncelleme: 23 Kas 2018 13:35
''BİZİM GAZETECİLİĞİMİZİ TARTIŞMAK ELİF ÇAKIR VE FEHMİTAHA'YA DÜŞMEZ''
Hürriyet yazarı Mehmet Y. Yılmaz, Star yazarlarına bu kez daha sert bir tondan cevap yazdı!
Müteselsil yalanlara son bir yanıt
STAR gazetesi yazarları Elif Çakır Hanım ile çift kişilikli yazar Fehmitaha Korukıvanç Bey, tahmin ettiğim gibi iddialarına verdiğim yanıt ile tatmin olmadılar.
Benim için bir sakıncası yok. Bir yalan ortaya atmak ve sonra bu yalan üzerinde günlerce tepinmek, bizim siyasal İslamcıların bir ortak özelliği ve bununla mücadele edemem. Ama üzerime “28 Şubatçılık” yapıştırmaları o kadar kolay değil, tekrar hatırlatmış olayım.
Önce kısa bir hatırlatma yapayım:
“Şemdin Sakık’ın ifadesidir” diye gazetelere sızdırılan ve sonradan “andıçlama” olarak tanımlanan haberi ben Radikal’de yayımlamadım. Bir ay kadar sonra muhabir Ersin Kalkan (Elif Hanım’a not: “Yazıişlerini emanet ettiğim editör” değil!), Sakık’ın orijinal ifadesine ulaştı. Sızdırılan haberdeki ifadeler ile orijinal ifade birbirini tutmuyordu. Bunu madde madde yayımladık, Radikal’e manşet yaptık. Şimdi şunu iddia ediyorlar: “Bu haber aslında bir yazı dizisi olacaktı, Çevik Bir Milliyet binasına geldi, Mehmet Yılmaz da korktu, haberin devamının olduğu sayfayı hazırlamış olduğu halde yırtıp attı.”
Ben de dedim ki bu bir yalandır. Nitekim o günkü Radikal’in birinci sayfasında manşet olan haberin bir yazı dizisi olacağına ilişkin herhangi bir ifade yok, tek bir satır bile! Haberin can alıcı kısmını yayımlama cesareti gösterdiysem, gerisini yayımlamaya neden korkayım? (24 Nisan 2012 tarihli Hürriyet’teki yazımı merak edenler internetten okuyabilirler.)
Haberin sahibi muhabir Ersin Kalkan da geçen gün ATV Haber’de bununla ilgili bazı açıklamalar yaptı.
Özetle şöyle diyor:
“Andıçlı ifadeleri Yazıişleri heyetine rağmen Mehmet Yılmaz yayınlatmadı. Andıçsız ifadeyi de görür görmez, yine heyetin çoğunluğuna rağmen, hemen ve heyecanla yayınlattı. Sonra baktım ki ikinci bölüm yayınlanmamış (Bizim yalancıların versiyonunda sayfayı yırtmıştım, bu versiyonda yırtılan sayfa yok.) Ama ifadenin bütün yönlerini içeren geniş bir haber o günkü Posta’da yayımlandı.”
Şimdi açıklayayım: Benim yönettiğim gazetelerin yazıişlerinde haberler üzerine tartışmak, editörler ve servis şeflerinin hepsinin fikrini söylemesi esastı. Her önemli haberlerle ilgili böyle tartışmalar olurdu ve herkes elbette her zaman aynı fikirde olmazdı. Son kararı da elbette genel yayın müdürü olarak ben verdim, tersi zaten düşünülemez, sorumluluk benimdi. Ama şunu vurgulamalıyım ki Radikal’in yazıişlerinde bu sözü edilen “fikir ayrılığı” yaşandığı doğru değil, o günlerin Radikallerini inceleyenler o yazıişleri ekibinin genel eğiliminin ne olduğunu, haberlerin nasıl değerlendirildiğini kolayca görebilirler. Bir ayrıntı daha var. O tarihte Posta gazetesini Genel Yayın Yönetmeni sıfatıyla Rıfat Ababay yönetiyordu ama “bana bağlı olarak”! O günün Posta’sının künyesine bir göz atan bunu görebilir. O yıllarda Posta’nın sayfalarına son onayı ‘kurucu genel yayın yönetmeni olarak’ da ben verirdim, özellikle de böyle netameli konularda! Elbette Ababay’ın gazetecilik yeteneklerine güvendiğim için onun yaptığı her işe de müdahale etmezdim, bu açık bir haksızlık olurdu. O da beni yanıltmadı, Posta hâlâ Türkiye’nin en çok satan gazetesi!
Şimdi “andıçlı” ifadeyi yayımlamamış, buna karşılık andıçlı haberlerin foyasını ortaya çıkaran haberi yayımlamış gazeteci olarak neyle suçlanıyorum, anlamak kolay değil.
“Radikal’de askerlerden korktu yayımlamadı” denilen haberi zaten Posta’da da yayınlamışım.
Radikal, o günlerde Susurluk çetesi ile ilgili çok önemli başka haberler de yayımlıyordu. 139 sayfalık bir ifadenin tümünün yayımlanmamış olmasının bir nedeni de o günlerde ulaştığımız yeni bilgilerdi. Radikal 24 sayfa yayımlanıyordu ve her şeyi oraya sığdırmak da mümkün değildi.
Radikal gazetesinde küçük bir grup gazeteci olarak o dönemde iyi ve cesur işler yaptık. O ekibin gazetecilik yeteneklerine ve cesaretlerine söz söylemek, bugünkü iktidarın kaş-göz işaretiyle yazılar yazanlara, yeni bir tür “andıççılık” peşinde koşanlara düşmez. Fehmitaha Bey’e ve Elif Hanım’a hiç düşmez.
Mehmet Y. YILMAZ / HÜRRİYET
STAR gazetesi yazarları Elif Çakır Hanım ile çift kişilikli yazar Fehmitaha Korukıvanç Bey, tahmin ettiğim gibi iddialarına verdiğim yanıt ile tatmin olmadılar.
Benim için bir sakıncası yok. Bir yalan ortaya atmak ve sonra bu yalan üzerinde günlerce tepinmek, bizim siyasal İslamcıların bir ortak özelliği ve bununla mücadele edemem. Ama üzerime “28 Şubatçılık” yapıştırmaları o kadar kolay değil, tekrar hatırlatmış olayım.
Önce kısa bir hatırlatma yapayım:
“Şemdin Sakık’ın ifadesidir” diye gazetelere sızdırılan ve sonradan “andıçlama” olarak tanımlanan haberi ben Radikal’de yayımlamadım. Bir ay kadar sonra muhabir Ersin Kalkan (Elif Hanım’a not: “Yazıişlerini emanet ettiğim editör” değil!), Sakık’ın orijinal ifadesine ulaştı. Sızdırılan haberdeki ifadeler ile orijinal ifade birbirini tutmuyordu. Bunu madde madde yayımladık, Radikal’e manşet yaptık. Şimdi şunu iddia ediyorlar: “Bu haber aslında bir yazı dizisi olacaktı, Çevik Bir Milliyet binasına geldi, Mehmet Yılmaz da korktu, haberin devamının olduğu sayfayı hazırlamış olduğu halde yırtıp attı.”
Ben de dedim ki bu bir yalandır. Nitekim o günkü Radikal’in birinci sayfasında manşet olan haberin bir yazı dizisi olacağına ilişkin herhangi bir ifade yok, tek bir satır bile! Haberin can alıcı kısmını yayımlama cesareti gösterdiysem, gerisini yayımlamaya neden korkayım? (24 Nisan 2012 tarihli Hürriyet’teki yazımı merak edenler internetten okuyabilirler.)
Haberin sahibi muhabir Ersin Kalkan da geçen gün ATV Haber’de bununla ilgili bazı açıklamalar yaptı.
Özetle şöyle diyor:
“Andıçlı ifadeleri Yazıişleri heyetine rağmen Mehmet Yılmaz yayınlatmadı. Andıçsız ifadeyi de görür görmez, yine heyetin çoğunluğuna rağmen, hemen ve heyecanla yayınlattı. Sonra baktım ki ikinci bölüm yayınlanmamış (Bizim yalancıların versiyonunda sayfayı yırtmıştım, bu versiyonda yırtılan sayfa yok.) Ama ifadenin bütün yönlerini içeren geniş bir haber o günkü Posta’da yayımlandı.”
Şimdi açıklayayım: Benim yönettiğim gazetelerin yazıişlerinde haberler üzerine tartışmak, editörler ve servis şeflerinin hepsinin fikrini söylemesi esastı. Her önemli haberlerle ilgili böyle tartışmalar olurdu ve herkes elbette her zaman aynı fikirde olmazdı. Son kararı da elbette genel yayın müdürü olarak ben verdim, tersi zaten düşünülemez, sorumluluk benimdi. Ama şunu vurgulamalıyım ki Radikal’in yazıişlerinde bu sözü edilen “fikir ayrılığı” yaşandığı doğru değil, o günlerin Radikallerini inceleyenler o yazıişleri ekibinin genel eğiliminin ne olduğunu, haberlerin nasıl değerlendirildiğini kolayca görebilirler. Bir ayrıntı daha var. O tarihte Posta gazetesini Genel Yayın Yönetmeni sıfatıyla Rıfat Ababay yönetiyordu ama “bana bağlı olarak”! O günün Posta’sının künyesine bir göz atan bunu görebilir. O yıllarda Posta’nın sayfalarına son onayı ‘kurucu genel yayın yönetmeni olarak’ da ben verirdim, özellikle de böyle netameli konularda! Elbette Ababay’ın gazetecilik yeteneklerine güvendiğim için onun yaptığı her işe de müdahale etmezdim, bu açık bir haksızlık olurdu. O da beni yanıltmadı, Posta hâlâ Türkiye’nin en çok satan gazetesi!
Şimdi “andıçlı” ifadeyi yayımlamamış, buna karşılık andıçlı haberlerin foyasını ortaya çıkaran haberi yayımlamış gazeteci olarak neyle suçlanıyorum, anlamak kolay değil.
“Radikal’de askerlerden korktu yayımlamadı” denilen haberi zaten Posta’da da yayınlamışım.
Radikal, o günlerde Susurluk çetesi ile ilgili çok önemli başka haberler de yayımlıyordu. 139 sayfalık bir ifadenin tümünün yayımlanmamış olmasının bir nedeni de o günlerde ulaştığımız yeni bilgilerdi. Radikal 24 sayfa yayımlanıyordu ve her şeyi oraya sığdırmak da mümkün değildi.
Radikal gazetesinde küçük bir grup gazeteci olarak o dönemde iyi ve cesur işler yaptık. O ekibin gazetecilik yeteneklerine ve cesaretlerine söz söylemek, bugünkü iktidarın kaş-göz işaretiyle yazılar yazanlara, yeni bir tür “andıççılık” peşinde koşanlara düşmez. Fehmitaha Bey’e ve Elif Hanım’a hiç düşmez.
Mehmet Y. YILMAZ / HÜRRİYET
