NTV'NİN GÜZEL EKRAN YÜZÜ ZAMAN'A KONUŞTU; TANK KULLANAN İLK KADIN BENİM!

NTV Spor’da üne kavuşan başarılı ekran yüzü Dilara Gönder, NTV’de yaptığı Zor İşler programıyla dikkat çekiyor. Birbirinden zor meslekleri uygulayarak tanıyan ve tanıtan Gönder lüks stüdyolarda zorlu işçi atölyelerine geçişinde yaşadıklarını Zaman gazetesine anlattı.

Dilara Gönder, spor spikerliğinin ardından Zor İşler programıyla ekranlara döndü. Sunucu, zor meslekleri uygulayarak seyirciye aktarmaya çalıştığı programda tabakhaneye gitti, kurbağa avına çıktı, çöp topladı, mangal kömürü çıkardı. Zaman’dan Fatma Turan’a konuşan Gönder, yeni programı ve gelecek planlarını anlattı...

Spor spikerliğinden Zor İşler’e geçtiniz.

10 sene spor spikerliği yaptım. Bu kararı almak hiç kolay olmadı. Ayağımın kırılması sebebiyle bu geçişi yaptım. Zor İşler projesi öncesinde de vardı. Son bir senedir yeni program formatları üretiyordum. Ayağım kırıldıktan sonra da artık bir yöne yönelmem gerektiğine karar verdim ve NTV Spor’dan istifa ettim.

İstifa gerekçeniz gerçekten sağlık sorunlarınız mıydı?

Ayağımın daha uzun süre alçıda kalacağını öğrendim. NTV Spor’u sevdiğim için onları zor durumda bırakmak istemedim. Kararımı ayağım alçıdayken aldım, sonra da Zor İşler’e başladık.

Teklif kimden geldi?

Kanal yapmak istiyordu. Program formatlarını götürdüğümde yani hangi programı yapabiliriz diye konuşmaya gittiğimde yöneticimiz Görkem Yaşaran, ‘Böyle bir program var, sen yapabilir misin?’ diye sordu. Ben de hemen yaparım dedim.

Neden bu kadar istekli oldunuz? Macerayı seven bir yapınız mı var?

Kendimi geliştirmek istediğim alana fazlasıyla hizmet eden bir konusu var Zor İşler’in. Temelinde hem toplumu hem insanı anlamama vesile olan bir program.

Discovery Channel’da yayınlanan Dirty Jobs’un uyarlaması Zor İşler. O programı Mike Rowe sunuyor. Bizde neden kadın sunucu tercih edildi?

Erkek-kadın ayrımı yapmıyorruz. Zor meslekleri sadece erkekler yapmıyor. Ekmek aslanın ağzında ve herkes cinsiyetsiz bir şekilde o ağızdan kapmaya çalışıyor. Ben de bu işi cinsiyet ayrımı gözetmeksizin yapmaya çalışıyorum. Kadın olmanın zorlukları olabiliyor tabii. Fiziksel güç olarak erkeklerden zayıf olmamız beni zorlayabiliyor ama adı üzerinde, Zor İşler.

Meslekleri kim belirliyor?

Yönetmenim, editörüm, üç kameraman arkadaşım ve ben. Ekiple beraber ne yapabilir ne yapamayız, hem görsel hem işin zorluğu hem de izleyiciye nasıl geçer bakımından birlikte karar veriyoruz.

Bazı programlarda mideniz bulanıyor, istifra ediyorsunuz ya da gözyaşlarınızı tutamıyorsunuz. Bu durumla ilgili sosyal medyada iki farklı yorum var: Birincisi samimi. Diğeri de bu profesyonellik değil. Siz ne düşünüyorsunuz?

İkincisine katılmıyorum. Ne yaşıyorsak izleyiciye verme taraftarıyım. Kokudan midem bulanıyorsa onun mide bulandırıcı olduğunu izleyici ancak benim tepkimden anlayabilir. Bu ‘çok kötü kokuyor’ diyerek anlatılmaz. Lağım temizlediğimde midem bulanmaz, istifra edecek noktaya gelmezsem lağım temizlediğimi nasıl anlayacak izleyici? Niyetimiz, olabildiğince gerçek olmak ve yaşadıklarımızı saydam bir şekilde izleyiciye aktarmak. Verdiğim tepkilerin işin zorluğuna vurgu yaptığını düşünüyorum ve bunları bilerek yapmıyorum. Mesela kurbağa kafası kestiğimde gözyaşlarına boğulmam, gerçekten orada trajik bir durum yaşadığım içindi. Bunu yapan birçok kadın var ve bu işten para kazanıyorlar. Onlar da ağlamıştır belki ilk seferinde. Burada ne işi yapanı rencide etmek ne de seyirciyi rahatsız etmek amacımız. Çok sert yerleri de kesiyoruz.

Biraz naif bir yanınız da var sanki. Bu karakterde bir kişi programın formatıyla çelişmiyor mu?

Belki her şey göründüğü gibi değildir. Hareketlerim çok fazla iç dünyamı yansıtmıyor gibi geliyor bana. Zorluklarla mücadele etmek doğamızda var. Yaptığımız işlerde belli zorluklara kalkışmak hassas bir insan için çok ters gelmiyor bana. En ‘çıt kırıldım’ı bile yaşamak için bir mücadele veriyor. Ben sadece biraz gözükara biriyim. Dış görüntüm o karalığı yansıtmıyor ama bu yanımı yeni yeni işime yansıtıyorum.