Medya
22 Tem 2013 10:57
Son Güncelleme: 23 Kas 2018 15:18
AHMET KEKEÇ'TEN HASAN CEMAL VE CENGİZ ÇANDAR'A YAYLIM ATEŞ!
Star Gazetesi yazarı Ahmet Kekeç isim vermeden Hasan Cemal ve Cengiz Çandar'ı topa tuttu..
İnsanların saygısını yitirdiniz
Kadrosuzluktan “liberalmiş gibi” yapan “eski Marksist, yeni Kemalist” ağabeylere kırgınım.
Daha doğrusu, artık saygı duymuyorum.
Belli bir “değere” sahip olabilirler.
Mümkündür...
Saygın değiller ama...
İthamımı haksız bulabilirsiniz, “Kemalist” yakıştırmasının ağır kaçtığını düşünebilirsiniz... “Kemalizm” burada (hadi biraz da eski TDK Türkçesiyle konuşalım), “seçkinci bir tasavvuru” imliyor.
Mustafa Kemal Atatürk’ün getirdikleriyle ontolojik bir kopuş içinde olduklarını söyleyen bu ağabeylerimiz, “öteki” (ya da “ötekinin iktidarı”) söz konusu olduğunda, anında “fabrika ayarlarına” dönüyor... Tavırları, duruşları ve siyaset etmebiçimleriyle süzülmüş bir Cumhuriyet aydını olup çıkıyorlar...
İsimleri lazım değil.
Kim olduklarını biliyorsunuz.
Düne kadar, hem “sivilleşmeye”, hem de “Kürt meselesine” hamilik yapan ağabeylerimiz bunlar.
İlginçtir (hakikaten çok ilginç), “kalıcı barış bu topraklara gelmeden hiçbir meselemizi çözemeyeceğimizi” söyleyen ve kitleleri buna inandıran bu ağabeylerimiz, “çözüm süreci”başlayınca, liberal ve demokrat bünyelerinden egosantrik bir kişilik çıkardılar. Bambaşka insanlar haline geldiler...
Biri dağa çıktı...
Köyleri, mezraları dolaştı... “Devlet Kürtleri satacak” tezine taraftar bulmak ve kendisine danışılmadan ilerleyen sürecin altını boşaltmak için, neredeyse elinden gelen her melaneti sergiledi...
Diğeri, “Kürt dostu” görünerek, mütemadiyen çözüm sürecini itibarsızlaştıran yazılar yazdı.
Doymadı, bir daha yazdı.
Doymadı, bir daha...
Bir daha...
Kaç aydır aynı şeyleri yazıyor ve kendisini eleştirenleri “aymazlıkla, dar kafalılıkla, provokatörlükle, hedef göstermekle” suçluyor.
Ahmet Kekeç’in yazısının tamamı için tıklayın
Kadrosuzluktan “liberalmiş gibi” yapan “eski Marksist, yeni Kemalist” ağabeylere kırgınım.
Daha doğrusu, artık saygı duymuyorum.
Belli bir “değere” sahip olabilirler.
Mümkündür...
Saygın değiller ama...
İthamımı haksız bulabilirsiniz, “Kemalist” yakıştırmasının ağır kaçtığını düşünebilirsiniz... “Kemalizm” burada (hadi biraz da eski TDK Türkçesiyle konuşalım), “seçkinci bir tasavvuru” imliyor.
Mustafa Kemal Atatürk’ün getirdikleriyle ontolojik bir kopuş içinde olduklarını söyleyen bu ağabeylerimiz, “öteki” (ya da “ötekinin iktidarı”) söz konusu olduğunda, anında “fabrika ayarlarına” dönüyor... Tavırları, duruşları ve siyaset etmebiçimleriyle süzülmüş bir Cumhuriyet aydını olup çıkıyorlar...
İsimleri lazım değil.
Kim olduklarını biliyorsunuz.
Düne kadar, hem “sivilleşmeye”, hem de “Kürt meselesine” hamilik yapan ağabeylerimiz bunlar.
İlginçtir (hakikaten çok ilginç), “kalıcı barış bu topraklara gelmeden hiçbir meselemizi çözemeyeceğimizi” söyleyen ve kitleleri buna inandıran bu ağabeylerimiz, “çözüm süreci”başlayınca, liberal ve demokrat bünyelerinden egosantrik bir kişilik çıkardılar. Bambaşka insanlar haline geldiler...
Biri dağa çıktı...
Köyleri, mezraları dolaştı... “Devlet Kürtleri satacak” tezine taraftar bulmak ve kendisine danışılmadan ilerleyen sürecin altını boşaltmak için, neredeyse elinden gelen her melaneti sergiledi...
Diğeri, “Kürt dostu” görünerek, mütemadiyen çözüm sürecini itibarsızlaştıran yazılar yazdı.
Doymadı, bir daha yazdı.
Doymadı, bir daha...
Bir daha...
Kaç aydır aynı şeyleri yazıyor ve kendisini eleştirenleri “aymazlıkla, dar kafalılıkla, provokatörlükle, hedef göstermekle” suçluyor.
Ahmet Kekeç’in yazısının tamamı için tıklayın
